This page in englisch              Diese Seite auf Deutsch

Auteur: José Kramer

Een tijdje geleden ( 2004 ) wilde mijn man graag kippen. Van mij hoefde het niet echt. We hadden al twee honden, twee konijnen en een stuk of veertien kakariki ’s in een volière en de verzorging kwam al volledig op mij neer !! Niet dat ik dat erg vond, want ik wilde die diertjes ook allemaal graag. Maar kippen? Ach, een vers eitje leek me wel leuk, maar voor de rest zei het me niet zo veel. Mijn man had het er vanaf ons trouwen al over dat hij graag kippen wilde.

Toen we uiteindelijk een huis kochten met een flinke tuin, en we dus meer ruimte hadden voor het houden van dieren, gingen we tussen het verbouwen door op zoek naar een leuk hok. Na een half jaar vonden we deze. De tuin hadden we echter nog maar voor de helft aangelegd, dus waar het kippenhok moest komen, daar was het een grote blubberzooi. Het kippenhok is op zijn plek neergezet en is daar zo’n 9 of 10 maanden blijven staan. Omdat de kippen niet echt iets waren wat IK graag wilde, ben ik er verder ook niks over gaan lezen, ik vond eigenlijk dat mijn man dat maar moest doen, die wilde ze tenslotte zo graag!

Na een tijdje zat ik over bovenstaande te kletsen met mijn collega, terwijl er een klant bijstond, die het gesprek opving. Hij sprong ertussen en vertelde dat hij wel 200 kippen en hanen had en dat ik er wel ’n paar kon komen halen! Ik noteerde zijn gegevens en zei dat ik hem zou bellen zodra alles gereed was. Er gingen echter weer een paar weken voorbij en de man belde naar het bedrijf en vroeg wanneer dat meisje die kippen nou eens kwam halen!! Dus mijn man en ik gelijk in de benen om het hok gereed te maken en zaterdags gingen we ze halen!

De kippen liepen los in een hele grote boomgaard en zorgden volledig voor zichzelf! Ze sliepen hoog in de boom! Maar die man had er al een paar de schuur ingelokt en dus moesten we, of beter gezegd: mijn man (!!), moest ze gaan vangen. Nou, dat was een hels karwei! Ze gingen toch tekeer, ik werd er gewoon bang van! Uiteindelijk had mijn man ze allemaal gevangen en in de doos gedaan en deze achterin de auto gezet. Eigenlijk hadden we niet eens goed gezien hoe ze eruit zagen. Wel hadden we gezien dat het 1 haan en 3 hennen waren en dat het een hele mooie haan was!

Thuisgekomen lieten we de kippen los in het hok en die werden helemaal gek! Bij iedere beweging sloegen ze op hol! Toen de honden de tuin in kwamen gerend, werden ze helemaal gek! Ze vlogen zich gewoon bijna te pletter! Ik dacht: “Wat heb ik nou toch aan mijn fiets hangen?”

Ik prentte mijn man nog even in dat het ZIJN kippen waren en dat HIJ er voor moest zorgen! De volgende dag echter ben ik gewoon in het hok op de grond gaan zitten en na een tijdje kwamen ze heel voorzichtig dichterbij om te kijken wie ik dan toch was. Toen ik ontdekte hoe nieuwsgierig ze waren, intrigeerde me dat en ben ik het een en ander op internet op gaan zoeken. Ondertussen had mijn man al uitgevonden dat het Welsumerkrielen moesten zijn, en dus gingen we steeds meer opzoeken op internet.

De week erop zag ik een mooi boek genaamd “ Kippenencyclopedie ”. Ik kocht het meteen en begon er thuis in te lezen. Ik las over de verzorging, over ziektes en allerlei andere onderwerpen en bemerkte dat we wel erg slecht begonnen waren. We wisten eigenlijk niet eens goed hoe we deze dieren moesten verzorgen! Maargoed, daar ging ik dan alsnog maar voor zorgen!! In een week tijd waren deze “wilde” kippen al zo tam, dat ze gras en voer uit mijn hand aten! Ook de haan was een prachtdier. Alleen begon ik de krappe behuizing (ten opzichte van de boomgaard) wel echt zielig te vinden en dus maakten we de ren al snel een stuk groter. Ik vond het echter nog steeds wel zielig. En loslaten in de tuin was geen optie, want ze vlogen zo omhoog de lucht in! En ze vangen om de vleugels in te knippen: nou, dan zouden ze gelijk getraumatiseerd zijn!

In de tussentijd was ik kippen zo leuk gaan vinden, dat ik graag eieren wilde gaan uitbroeden. Ik kocht een simpele kleine broedmachine ( april 2005 ) en stopte er zes eieren in. Vier voor mezelf en 2 voor mijn buurvrouw die ook wel van die goedleggende kipjes wilde. Ondertussen bleef ik doorlezen in het boek en kwam er achter dat het kippenras de orpingtonkriel mij wel heel erg aansprak, met name de blauwgezoomde. Een foto van 2 blauwgezoomde orpingtonkriel-hennen trok mijn aandacht: wat een prachtige beesten! Dat er zulke mooie kippen bestonden! Ik las de rasbeschrijving en ja, dit waren gewoon de ideale kippen!! Vanaf dat moment ging ik op Marktplaats op zoek naar blauwe orpingtonkrielen met de gedachte 2 hennetjes bij te zetten. Ondertussen waren er vier gezonde kuikens uitgekomen, welke ik met de hand grootbracht:

Een buurman verderop vertelde dat hij wel graag 2 volwassen hennen wilde hebben! Mooi, dacht ik, dan houd ik die lieve haan en die lieve bruine hen en dan kunnen er 2 blauwe orpingtonkrielen bij. De kuikens die ik met de hand grootbracht, waren inmiddels 6 weken, toen ik 2 blauwe orpingtonkrieltjes via Marktplaats vond ! De orpingtonkrieltjes waren 3 weken en gesekste hennen, zei die man.

Dolgelukkig nam ik ze mee naar huis. Ik begon echter steeds meer te beseffen dat de orpingtonkrielen echt een ras waren voor ons! En ik bleef het zielig vinden dat die welsumers zo’n behoefte hadden aan een grote uitloop. Ik plaatste een advertentie op Marktplaats met de melding dat ik gratis welsumerkrielen had voor mensen die de beestjes een ruime uitloop konden bieden. De zelfde avond nog werd ik gebeld door een jongen uit het dorp dat hij ze graag wilde hebben. We hebben ze naar hem toe gebracht en die beestjes hadden gewoon een park tot hun beschikking, met water, heuveltjes, bomen en gras! Gelukkig! Eindelijk een plek waar deze beestjes op hun gemak zouden zijn!

De welsumerkuikens gingen naar onze buren en wij gingen over op ons favoriete ras: ORPINGTONS!